Τι (δεν) κάνουν οι γυναίκες για τους άντρες!

"Μωρό μου, για σένα θα έκανα τα πάντα..."

Την προσέξατε την υποθετική;;; Υποθετικά θα έκανα τα πάντα, κυριολεκτικά κάνω ότι μπορώ και πραγματικά...διαβάστε παρακάτω!

Μια γυναίκα...

- μαγειρεύει το αγαπημένο του φαγητό...

Αυτή: - Αγάπη μου, σου έφτιαξα το αγαπημένο σου φαγητό. Παπουτσάκι!

Αυτός: - Τι παπουτσάκι; Εχθές με ρώτησες και σου είπα...σουβλάκι! Δε θυμάσαι ότι είμαι αλλεργικός στις μελιτζάνες;

Πρέπει να ρωτήσουμε ποιο είναι το δικό της αγαπημένο φαγητό;

- φοράει το αγαπημένο του φουστανάκι...

Αυτός: - Ρε μωρό μου, αυτό είναι σαν ζώνη!!! Το άλλο που σου χάρισα στα γενέθλιά σου εννοούσα!

Αυτή: - Ωχ πια! Εσύ είπες να βάλω φουστάνι! Μερικοί πόντοι δεν κάνουν τη διαφορά!

Στο κρεβάτι μερικές ώρες αργότερα έχει φυσικά άλλη γνώμη.

- κάνει τακτικά αποτρίχωση...

Αυτός: -.... (δε λέει τίποτα, σκέφτεται όμως πολλά... Μάτια κλειστά και μπρος... άλλωστα δίπλα του ξαπλώνει η Cameron Diaz!)

Αυτή: -... (επίσης δε λέει τίποτα, άλλωστε μετά από τόσα χρόνια σχέσης...σιγά τώρα. Τουλάχιστον έβγαλε φρύδια και μουστάκι. Να μη νομίζει ότι ξαπλώνει με τον Καραϊσκάκη, για τη Diaz δεν έχει ιδέα...)

- πήρε 2 κιλά και κάνει δίαιτα!

Αυτός: Καλά θα κάνει να μην πει τίποτα. Το πρόσεξε φυσικά ότι έχει παχύνει. Τελευταία λείπει συνέχεια και το μαρς από το σιρτάρι και η φιλενάδα του τρώει ξαφνικά μετά από τόσο καιρό πάλι σαλάτα για βραδυνό! Χαίρεται και σκέφτεται... "Για μένανε το κάνει!"

Αυτή: - Σαν να αδυνάτισα τελευταία, τι λες;

Ερώτηση παγίδα, αλήθεια ή ψέματα, αυτός πρέπει να πει ΝΑΙ.

Αυτή: - Μίλησα με τη μαμά μου και μου είπε ότι έχασε κάτι κιλά... Ε όχι να είναι και η μαμά μου πιο αδύνατη από μένα! 

Ουπς!

- κάνει πως δεν την ενοχλεί που θα βγει με τους φίλους του...

Αυτός: - Σίγουρα δεν έχεις πρόβλημα αν πάω με τα παιδιά για μπύρες;;;

Αυτή: - Γιατί να με πειράζει; 'Αλλωστε πρέπει να μαγειρέψω για άυριο. Α! Δε στο είπα, θα έρθουν οι γονείς μου για φαγητό. Θα κάνω παπουτσάκι!

Αγαπητά μας αγόρια, μην αναρωτιέστε τι κάνουμε και τι δεν κάνουμε για σας. 

Υποθετικά κάνουμε τα πάντα...Εξαρτάται για τι πράμμα μιλάμε.

Κυριολεκτικά κάνουμε ότι μπορούμε! Προσπαθούμε το καλύτερο, όπως κι εσείς δηλαδή...

Πραγματικά κάνουμε ότι θέλουμε! :-) 

Το καλό στην υπόθεση είναι πως ότι κι αν κάνουμε, σας έχουμε στο μυαλό μας. Βέβαια...καλό για σας δεν είναι πάντα... Αλλά ας είμαστε ειλικρινής, γυναίκες και άντρες δεν διαφέρουμε και πολύ σ'αυτό το θέμα!

Και τώρα να με συγχωράτε, πρέπει να ετοιμαστώ, να βάλω τα καλά μου, γιατί θα πάμε έξω για φαγητό!!! ;-) 

5 μύθοι περί φαγητού... που άμα σας βολεύει τους πιστεύετε!

Σας παρουσιάζω 5 μύθους που έχουν επικρατήσει κατά καιρούς στη φαγοποτική κουλτούρα. Ειλικρινά η κατάριψη κάποιων από αυτούς είναι μεγάλη ανακούφιση... Τους υπόλοιπους μπορείτε απλά να τους αγνοήσετε...

1- Το αυγό έχει, λεει, αρνητικές θερμίδες... Το μόνο αρνητικό που βρίσκω στο αυγό είναι η μυρωδιά που αφήνει πίσω του, στην αναπνοή στα πιάτα κλπ. Εδώ βοηθάει μόνο το ξίδι. ΓΙΑ ΤΑ ΠΙΑΤΑ, οχι για την αναπνοή. Για την αναπνοή βοηθάνε τα γαρύφαλλα (2 γαρύφαλλα-καρύκευμα στο στομα, ΜΗΝ τα δαγκώσετε και ΜΗΝ τα καταπιειτε) και τριντεν.

2- Η καστανή/μαύρη ζάχαρη είναι πιο υγειινή από την άσπρη. Χωρίς να θέλω να σας απογοητεύσω...η ζάχαρη παραμένει ζαχαρη, ανεξαρτήτως τι χρώμα έχει... Η μαύρη ζάχαρη προέρχεται από τα πρώτα στάδια της επεξεργασίας του ζαχαρότευλου και γι'αυτό είναι λίγο πιο σκούρα και πιο...χοντρή από τη λευκή... Θερμιδικά δεν διαφέρουν καθόλου.

3- Οι πατάτες παχαίνουν! Κι αυτό ένας μύθος ειναι... Αν θέλετε να ξέρετε οι πατάτες, μεταξύ άλλων, έχουν μπόλικη βιταμίνη C και Α και το άμυλο που περιέχουν ικανοποιεί το αίσθημα πείνας για ώωωωρες ολόκληρες! Επίσης αξιοσημείωτο για τη φτωχή καλή πατάτα είναι το γεγονός σε σύγκριση με το ρύζι έχει λίγοτερες από τις μισές θερμίδες! Το ξέρατε;;;

Ε τωρα αν φας 5 πατάτες...φούσκωσες! 

4- Το σπανάκι έχει τόοοσο πολύ σίδηρο που σε κάνει Ποπάι!!! Σαχλαμάρες! Αυτός ο μύθος οφείλει την ύπαρξη του σε ένα υπολογιστικό λάθος που έκανε ο διατροφολόγος που ερεύνησε τις ιδιότητες του σπανακίου! Ένα μηδενικό πάνω, ένα κάτω...όπως και να'χει, για να λειτουργήσει το σπανάκι θαυματουργά για το σώμα μας θα έπρεπε να τρώμε περίπου ένα κιλό την ημέρα! Οπότε δεν έγινε και τίποτα που το σιχαινόμουν όλα τα χρόνια!

5- Η σοκολάτα μας κάνει...χαρούμενους! Όσο και να θέλουμε να πιστέψουμε σ'αυτό η πραγματικότητα είναι πολύ σκληρή! Ναι μεν περιέχει η σοκολάτα σεροτονίνη, γνωστή ως ορμόνη της ευτυχίας, η πόσοτητα είναι δε τόσο μικρή που δεν συμβάλλει στη ψυχική  μας υγεία. Τα καρύδια και η μπανάνες έχουν περισσότερη σεροτονίνη... Οπότε εχώ θα σας συμβούλευα να κάτενε ένα συντριβανάκι σοκολάτας και να βουτάτε μέσα μπανάνες, λίγα τριμένα καρύδια από πάνω και έτοιμο το σεϊκ της τρελής χαράς! Η ευτυχία προσωποποιημένη!

Μμμμ... το μόνο που μου έμεινε απ' όλα αυτά είναι...σοκολάτα! Τρίτο συρτάρι στη κουζίνα....μπρος ολοταχώς! 

Κιμαδόπιτα στριφτή ή...μπουγάτσα με κιμά!

Έτσι για αλλαγή, είπα αντί να γκρινιάζω για το φαί και τις θερμίδες κι όλα αυτά είπα να μοιραστώ μαζί σας μια αγαπημένη μου συνταγή...

Κιμαδόπιτα

Αρωματική κιμαδόπιτα με πολίτικα μπαχαρικά...που είναι πάντα θέμα γούστου αλλά εμάς έτσι μας αρέσει!

ΥΛΙΚΑ

1 πακέτο φύλλο κρούστας (π.χ. Κανάκη, 450 γρ, 11-12 φύλλα)

1 κιλό κιμά ανάμεικτο (χοιρινό-μοσχαρίσιο)

2 μέτρια κρεμμύδια

αλατάκι

πιπεράκι μπόλικο

περίπου μισό κουταλάκι του γλυκού κύμινο σε σκόνη

1/4 κουταλάκι του γλυκού κολίανδρο σε σκόνη

μισό κουταλάκι του γλυκού κόκκινο πιπέρι γλυκό

2/3 ποτηράκι για σφηνάκια ούζο

Σπορέλαιο για το τσιγάρισμα και τα φύλλα

Νερό

ΕΚΤΕΛΕΣΗ 

1- Σε μια κατσαρόλα, τσιγαρίζουμε τα κρεμμύδια που έχουμε ψιλοκόψει και σβήνουμε με λίγο νεράκι. Τ' αφήνουμε 2-3 λεπτά μέχρινα εξατμιστεί το νερό. Αυτό κάνει το μίγμα πιο ελαφρύ και δεν καίγεται. Τα κρεμμύδια μας πρέπει να μείνουν λευκά, γλασαρισμένα.

2- Προσθέτουμε τον κιμά και συνεχίζουμε το τσιγάρισμα. Ρίχνουμε τα μπαχαρικά μας, αλάτι, πιπέρι κλπ και σβήνουμε με ούζο. Όταν εξατμιστεί το ούζο, ρίχνουμε πάλι λίγο νερό και αφήνουμε να σιγοβράσει. Όταν έχουν εξατμιστεί τα πολλά υγρά κατεβάζουμε από την φωτιά και αφήνουμε να κρυώσει. Το μίγμα πρέπει να είναι χλιαρό ή κρύο, για να μην μας χαλάσει τα φύλλα.

3- Προετοιμάζουμε την επιφάνεια εργασίας μας. Για την πίτα χρειαζόμαστε στρόγγυλο ταψί διαμέτροι 32 εκατοστών ή και μεγαλύτερο (βλ. Μυστικά). Απλώνουμε τα φύλλα μας και τα σκεπάζουμε με μια υγρή πετσέτα για να μην ξεραθούν μέχρι να τελειώσουμε.

4- Παίρνουμε ένα ένα φύλλο και το τοποθετούμε οριζόντια ή κάθετα μπροστά μας. Βάζουμε με ένα κουτάλι τη γέμιση κατά μήκος ή κατά πλάτος του φύλλου και αφήνουμε δεξιά και αριστερά περίπου ενάμισι δάχτυλο κενό. Τυλίγουμε προσεκτικά και χαλαρά το φύλλο σε ρολό. Λίγο πριν το τέλος του φύλλου γυρίζουμε τις άκρες προς τα μέσα και ολοκληρώνουμε το τύλιγμα. Έτσι δε χύνεται η γέμισή μας.

 

5- Το τύλιγμα του σαλίγκαρού μας το ξεκινάμε από το κέντρο του ταψιού. Το πρώτο ρολάκι το τυλίγουμε γύρω από τον εαυτό του, γι' αυτό και είνα σημαντικό να μην τυλίξουμε τα φύλλα πολύ σφικτά. Κάθε φορά που έχουμε ένα ρολό έτοιμο το κολλάμε στο προηγούμενο στο ταψί και σιγά σιγά μεγαλώνε ο σαλίγκαρός μας.

6- Όταν το ταψί μας γεμίσει πατάμε ελαφρά τα ρολάκια από πάνω, έτσι κλείνουμε τυχών κενά που έχουν μείνει ανάμεσα στα ρολά. Ραντίζουμε με νερό και λαδώνουμε. Ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο αέρα 180 βαθμούς (ή 200 σε αντιστάσεις πάνω κάτω) για περίπου 30-40 λεπτά. Ο χρόνος ψησίματος εξαρτάται από τον φούρνο. Ο δικός μου δεν είναι πολύ καλός και αργεί. Σημασία έχει η πίτα μας να πάρει ένα ωραίο χρυσό χρώμα. Αν η πίτα κοκκινίσει πολύ γρήγορα χωρίς να είναι έτοιμη, σκεπάζουμε με αλουμινόχαρτο και συνεχίζουμε το ψήσιμο.

ΠΡΟΣΟΧΗ!!! 

Αν βάλουμε τη γέμιση κατά μήκος του φύλλου τα ρολά μας θα γίνουν πιο μεγάλα. Οπότε θα χρειαστούμε και πιο μεγάλο ταψί ή δύο μικρότερα.

Τα μπαχαρικά είναι πάντα θέμα γούστου. Χρησιμοποίησα μπόλικο κύμινο γιατί μου θυμίζει τις μυρωδιές στα μπουγατζάδικα της Αλεξανδρούπολης, της μακρινής μου πατρίδας. 

Ο στόχος της συναγής ήταν να πλησιάσει όσο γίνεται τη μπουγάτσα με κιμά των παιδικών μου χρόνων που τόσο λατρεύω! Πιστεύω τα κατάφερα! Τα σχόλια δικά σας!

Καλή επιτυχία και καλοφάγωτη!!!

Η ζωή εν πιάτο...

Το Πάσχα πέρασε και ο Χριστός Ανέστη...και αληθώς Ανέστη... και καιρό μας έκανε καλό και άλλοι κουράστηκαν και άλλοι ξεκουράστηκαν...και όλα καλά κι  ωραία...

Τι σημαίνει λοιπόν ελληνικό Πάσχα;;;

Κατάνιξη...

Αγάπη...

Εκκλησία από το πρωί μέχρι το βράδυ...

και τώρα περνάμε στα σημαντικά

Κόκκινα αυγά

ΤΣΟΥΡΕΚΙΑ

ΜΑΓΕΙΡΙΤΣΑ

ΑΡΝΑΚΙ ΚΑΤΣΙΚΑΚΙ ΚΟΚΟΡΕΤΣΙ ΚΟΝΤΟΣΟΥΒΛΙ

και κάθε άλλο καλό σούβλας ή σχάρας

εξοχή...

και το ράδιο τέρμα να παίζει παραδοσιακά, λαϊκά και ρεμπέτικα...

Τουλάχιστον έτσι ήταν κάθε Πάσχα όσο ήμουν ακόμη παιδί και έπαιζα στο δρόμο και αργότερα που μεγάλωσα και τώρα κάθε φορά που γυρνάω στο σπίτι, στην Ελλάδα και είναι σαν να μην έφυγα ποτέ... 

Σαν την ελληνική Κυριακή του Πάσχα δεν υπάρχει καμία Κυριακή στον κόσμο...

Κι εγώ κουράστηκα....να γεμίζω τα πιάτα ξανά και ξανά και να τα αδειάζω...

Κι αυτό το τσουρέκι...μα τι αμαρτία!!! Αλλά οκ, ρίχνεις τόσο ιδρώτα στο ζύμωμα που έχεις κάψει από πριν τις απαιτούμενες θερμίδες.

Και άλλωστε τι είναι αυτές οι θερμίδες πια; Στη δουλειά διάβασα τις προάλλες ένα σημείωμα που έλεγε "οι θερμίδες είναι μικρά πλασματάκια που ζούνε στη ντουλάπα και το βράδυ στενεύουν τα ρούχα"! Οπότε με αεροζόλ το λύσαμε κι αυτό το πρόβλημα.

Το χειρότερο πάλι στο Πάσχα είναι να είσαι καλεσμένος σε πασχαλινό τραπέζι και η μαγείρισσα αποδεικνύεται ε....όχι και τόσο ταλαντούχα στη κουζίνα. Πω πω...κι έχεις μια πείνα κι όταν έρχεται το ψητό, αρνάκι δε λέω καλά ως εδώ, κοιτάς το πιάτο και το πρώτο που αναρωτιέσαι είναι "τι είναι αυτό το πράσινο δίπλα στο κρέας;;;" και το δεύτερο "που είναι οι πατάτες; τι; δεν έχει πατάτες;;;" 

Είναι λέει παράδοση τη Κυριακή του Πάσχα να τρως αρνάκι με σπανάκια (το πράσινο που λέγαμε). Κάθε χρόνο λοιπόν αυτή η νοικοκυρά έχει σπανάκι! 

Έλα που εγώ δεν είμαι ο Ποπάι, μη σε ξεγελάν τα μούσκουλα...από το ζύμωμα είναι.

Και για ποια πράδοση μιλάμε;;; Έχω γίνει σχεδόν 30 και τέτοια παράδοση δεν έχω γνωρίσει, μάλλον είμαστε πολύ μοντέρνα οικογένεια με τη σούβλα...

Και σκεφτόμουνα από μέσα μου...από ποια χώρα να έρχεται αυτή η παράδοση και μετά θυμήθηκα ότι και πέρυσι είχε το ίδιο φαί. Ε, αν το θυμόμουνα νωρίτερα θα είχα καλέσει για φαγητό στο δικό μου παραδοσιακό τραπέζι... Που μπορεί να μην έχει σούβλα, λόγω διαμερίσματος στη Λαζογερμανία, αλλά έχει σίγουρα πατάτες με το κρέας...

Με λίγα λόγια, η σαλάτα ήταν αλμυρή, το τζατζίκι ήταν ξινό, τα αυγά ήταν παραβρασμένα και τα σπανάκια ήταν αλμυρότατα... 

ΑΛΛΑ σημασία έχει η καλή πρόθεση και η ανοιχτή αγκαλιά που βρίσκουμε κάθε φορά που πάμε κι το ότι ποτέ δε λέμε στη σπιτονοικοκυρά ότι το φαί δεν ήταν νόστιμο. 

Βέβαια έχα σχόλιο έπρεπε να το κάνω... "όταν οι κότες τρώνε γλυκά, κάνουν γλυκά αυγά;;; Κι όταν τρώνε αλμυρά;;; Κάνουν αλμυρά;;;"

Οι κότες πήραν τα περισεύματα από τα σπανάκια, καταλάβατε;;;;

Σημασία έχει να καθόμαστε όλοι μαζί και να περνάμε καλά μέχρι να αρχίσουμε το μάλωμα... γιατί κακά τα ψέματα, όπου κάθεται μαζεμένη η οικογένεια στο τέλος όλο και μια συζήτηση ξεφεύγει από το πνεύμα τον εορτών... ΑΛΛΑ σημασία έχει το "είμαστε όοοολοι μαζί". 

Τα τσουρέκια της αγάπης!

Αχ....οι γιορτές πέρασαν...

Το τσουρέκι έμεινε!!!!!!! Μυρωδάτο τσουρεκάκι για πρωινό...φτιαγμένο από τα χεράκια μας. Ένας ζυμώνει, ένας πλέκει, ένας βουτάει το δαχτυλάκι του στο μείγμα και μαζί τρώμε τα αμύγδαλα που περίσεψαν! Η αγάπη μας κάνει το τσουρέκι μας καλύτερο κι από της γιαγιάς.... Αμαρτία και μόνο που το λέω, αλλά αυτός είναι ο σκοπός, ο μαθητής να γίνεται καλύτερος από το δάσκαλο. 

Κι ας γίνω και λίγο συναισθηματική...

Γιαγιά, παππού, μαμά, αδερφή, μπαμπά και ΣΙΑ σας αγαπώ πολύ. Εύχομαι η σκέψη μου να έκατσε στο τραπέζι σας, να γέμισε το ποτήρι σας κι ας μην ήμουν μαζί σας... 

ΚΑΙ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ!

Πατατοσαλάτα, τηγανιτοπατάτες και πατατάκια... ΥΠΕΡΒΟΛΗ;;; Δεν απαντά, άρα;

Η ζωή μου είναι ένα δράμα, μια λαϊκή αγορά, γεμάτη με πατάτες, κρεοπώληδες με αρνιά και σνιτσελ, ελιές και τέτοια. Καλά, πιο πέρα έχει και κάτι ντομάτες και κολοκυθοζαρζαβάτια, αλλά δε φαίνονται πολύ φρέσκα, την άλλη φορά...

Εχθές, είχαμε μια από τις συνηθισμένες επισκέψεις στα "πεθερικά" κι αν έχετε διαβάσει τα προηγούμενα, ξέρετε ότι το φαί εκεί χωράει και περισσεύει....στο στομάχι, βγαίνει και στα γύρω όργανα. 

Ένα τεράστιο σνίτσελ, με σάλτσα ΜΕ μανιτάρια, γιατί τρώμε και υγιεινά, δυο κουταλιές ρυζάκι ΜΕ λαχανικά, γιατί τρώμε υγιεινά, δυο κουταλιές πατατοσαλάτα ΜΕ αγγούρι, γιατί τρώμε ακόμη υγιεινά και δυο χούφτες τηγανιτές πατάτες, για την ποικιλία! Είχε κι άλλη σάλτσα χωρίς μανιτάρια, ε που είναι το υγιεινό; Απ' αυτή δεν έφαγα! Αλλά τα υπόλοιπα ήταν πεντανόστιμα!

Ήθελα να κάνω και γλυκό αλλά είναι που κάνουμε δίαιτα, οπότε εκεί που έψαχνα για συνταγές ο καλός μου άγγελος μου έκοψε σχεδόν τα δάχτυλα έτσι που έκλεισε το λαπ τοπ και φώναξε... "ΚΑΝΟΥΜΕ ΔΙΑΙΤΑ ΛΕΕΕΜΕΕΕΕ!"

Καλά καλέ, τι φωνάζεις...Κάνω και τίποτ' άλλο από το να σκέφτομαι ότι κάνουμε δίαιτα;;;

Από τις τύψεις δε μπορώ να κοιμηθώ πια! 

Η αλήθεια είναι ότι αυτή η βδομάδα που περνάει σήμερα με δυσκόλεψε, πήρα και 100 γρ. Θα

φταίνε οι τρεις σακούλες πατατάκια που πήραμε προχθές. Ο καλός άγγελος ήταν πάλι μαζί και κάτι πήγε να μουρμουρίσει αλλά του το 'κοψα το μουρμουρητό, αν τρως λίγα κάθε μέρα δε πειράζει... Ή είσαι άλλης άποψης εσύ που κουνάς το κεφάλι κι έχεις στο δεξί χέρι κουλουράκι;

Ε καλά τώρα, δεν ήθελα να σε πικράνω. Και για τα κουλουράκια το ίδιο ισχύει, λίγα κάθε μέρα, δεν πειράζει!

Τις προάλλες πήγα ν' ανοίξω τη κονσέρβα με τα φυστίκια και κόπηκα όταν πήγα να βγάλω το πρώτο. Λες να σημαίνει κάτι; Να 'ναι σημάδι από το Θεό; Από κανένα διαιτολόγο ή τη γυμνάστριά μου; Κοίταξα στο ταβάνι, μήπως τρεμοπαίξει το φως, το τηλέφωνο μήπως χτυπήσει, αλλά τίποτες... Άρα;;;; Δε βλέπω κανένα σημάδι. Απολύμανα τη πληγή, έβαλα τα φυστίκια σε ένα ταπεράκι και ποιος κόπηκε σε πλαστικό τάπερ;;;; :-)

Απλά την άλλη μέρα συνειδητοποίησα ότι ο συνδυασμός "τσιπς-φυστίκια-μαριναρισμένα μπουτάκια κοτόπουλο-oh yeahh-ήταν νόστιμο-δε το μετάνιωσα καθόλου" επιβαρύνει τη ζυγαριά κατά 600 ολόκληρα γραμμάρια. Τώρα το μετανιώνεις; Ε και τί να κάνω; Περιμένω να εφεύρει κάποιος τη χρονομηχανή για να πηγαίνω...όχι πίσω και να μη τρώω, αλλά να πηγαίνω μπροστά και να τα 'χω κιόλας κάψει τα περιττά!

Και μετά αναρωτιέσαι, μωρέ καλά πάει αυτή η ζυγαριά; Σηκωνεις το ένα πόδι, τίποτα. Σηκώνεις το άλλο, πάλι τίποτα. Το τελευταίο που δοκίμασα και ομολογώ πως ντρέπομαι, αλλά τι να κάνω, είμαι σε ανάγκη, είναι το εξής: εισπνέεις βαθιά και αφού εκπεύσεις όοοολο τον αέρα ανεβαίνεις γρήγορα στη ζυγαριά. ΓΡΗΓΟΡΑ λέμε γιατί μετά από κάποια δευτερόλεπτα ζαλίζεσαι και γίνεσαι μπλε!

Κανονικά θα έπρεπε να σας αποτρέψω από το να το δοκιμάσετε στο σπίτι. Αλλά από την άλλη είμαι σίγουρα ότι δεν είμαι η πρώτη απελπισμένη που είχε μια τέτοια τρελή ιδέα...

Αυτά και άντε και σ' άλλα...

Η δίαιτα λέει τώρα πορτοκάλι και ξυνίστηκα μόνο που το μοιρίζω, ο άγγελος βλέπετε, φροντίζει για να μην παραλείψω τα σωστά γεύματα και είναι ήδη στο ξεφλούδισμα. 

Δυστυχώς η δύναμή του περιορίζεται σ' αυτό, γιατί στα άλλα είναι μάλλον η σκοτεινή μου πλευρά να τη φοβάσαι... :-)

Σκοτεινό βάρος: 63,700

Άντε να δούμε πότε θα ξημερώσει...

Ανοίγει ο καιρός... και μου ανοίγει η όρεξη!

Κι έχει μια λιακάδα, σου λέω, κι έχει μια ζέστη...

Να μην έχει και ...25 βαθμούς;! Τους έχει σου λέω, δεν μου φαίνεται!

Το σώμα έχει πάθει σοκ. Από 5 βαθμούς και χιόνια πιάσαμε σε 2 μέρες τους 25 και φορέσαμε γυαλί ηλίου...Ε τι στο δυάλο, μόνο για την Ελλάδα τα πήραμε; Εκεί έχουν όοολοι, δε ξεχωρίζεις καθόλου.  Ενώ εδώ το γυαλί σου λέει, δεν εκτιμάται, δημιουργεί αποστάσεις ανάμεσά μας...Σνομπαρία εμείς, κατάλαβες; Εδώ το κλασικό καλοκαιρινό αξεσουάρ είναι το κάμπριο!

Γερμανικό ντελίριο σου λέω. Με το που θα βγει η πρώτη ηλιαχτίδα στο Μάρτη, τι κι αν έχει 12 βαθμούς, τι κι αν φοράς μπουφάν με πέπουλα...έχεις ανοιχτό το κάμπριο!!!! Ναι, κυρία μου, κι άμα λάχει και γυαλί γιατί με το κάμπριο μπορείς να το σνομπάρεις το αλλοδαπό με το φορντ  ή το μίκρα... Τέλος πάντων, άλλο κεφάλαιο αυτό.

 

Άλλο είναι το πρόβλημα.

Έχει ζέστη και βγάζεις τα καλοκαιρινά και σου μυρίζει σιγά σιγά θάλασσα (στη σκέψη σου και μόνο γιατί η επόμενη θάλασσα είναι γύρω στα 600 χιλιόμετρα) και σκέφτεσαι καλαμαράκια και χταπόδια και ανοίγει η όρεξη. Ψαροταβέρνες δυστυχώς δεν έχουμε. Και το πρώτο που βλέπεις μπροστά σου είναι παγωτατζίδικο! Απ' αυτά έχουμε μπόλικα. Και το ρίχνεις στο παγωτό και πως του πάει το σιρόπι σοκολάτας και κανένα γκοφρετάκι από δίπλα... Άντε μόνο ένα και μόνο σήμερα...

ΑΜ ΔΕ!!!

Την άλλη μέρα σου μύρισε βρώμικο λουκάνικο από τη λαδόκολα, ξέρεις, εκεί στα στενά της Αλεξανδρούπολης....(όποιος δεν το χει ζήσει αυτό το όργιο γεύσης να πάρει αμέσως τη βαλίτσα του και μπρος στα βόρεια. ΤΟΥΡΙΣΤΙΚΟ αξιοθέατο για κάθε πορτοφόλι!!!)

Και το πρώτο που βρίσκεις μπροστά σου είναι πανηγύρι με 25 σταντς που πουλάν..λουκάνικα! Απ' αυτά κι αν δεν έχουμε πολλά!!!

Άντε μόνο χθες και σήμερα...

Αύριο ελπίζω να με πιάσει συνάχι γιατί αν συνεχίσω έτσι με τις μυρωδιές θα καταλήξω εκεί που ξεκίνησα, δηλαδή πως πας αριστερά για το στόχο μου,καμία σχέση, μιλάμε για χιλιόμετρα μακριά προς τα δεξιά.

Απ' αύριο δίαιτα!

Μωρέ, τι ανησυχώ; Ξεχνάω τον ξενοδόχο!

Η πρόγνωση καιρού λεει ότι το Σάββατο η θερμοκρασία θα πέσει στους 10 βαθμούς. Το πολύ να κυκλοφορεί κανένα κάμπριο αλλά για παγωτό...δε θα 'χω κέφι.

Μάλλον για ταβέρνα το βλέπω.... 

Αχχχχ, δε θα μάθω ποτέ! :-)

Η κοκκινοσκουφίτσα και το κομμάτι της ντροπής!

Ω ναι...
Έφαγα την κοκκινοσκουφίτσα. Και την έφαγα δυο φορές. Και δεν ένιωσα ούτε ένα δευτερόλεπτο τύψεις. Ούτε την πρώτη κι ούτε τη δεύτερη...
Το μόνο που ένιωσα ήταν μια βαρυστομαχιά, αλλά χαλάλι της...

Περί τούρτας ο λόγος.... Με ωραία κερασάκια, κρέμα με quark και σαντιγύ και παντεσπάνι λευκό και με νουτέλα... (Αν θέλετε τη συνταγή, πείτε μου να μεταφράσω καμιά, εκτός αν την μπορείτε τη γερμανική....)
Ε είναι να μη φας; 
Αν ηρθε ο λύκος μετά, ήταν πολύ αργά! 
Όπως λέει και η γιαγιά μου, όποιος έρχεται αργά μένει πεινασμένος! 

Επίσης το γνωστό θεματάκι για το τελευταίο κομμάτι το ξέρετε. Είναι το γνωστό "κομμάτι της ΝΤΡΟΠΗΣ" και επιμένουσας πείνας.

Όπως όλα τα ωραία πράγματα τελειώνουν, έτσι γίνεται και με τα αγαπημένα μας εδέσματα. Τελευταίο κομμάτι τούρτας, τελευταίο σουδάκι, τελευταίο μπισκοτάκι, κρουσασανάκι κι ου το καθεξής. Και πάντα τα τελευταία κομμάτια κάθονται στο πιάτο τους και περιμένουν. Τι περιμένουν; Να σπάσει αυτός ο πάγος μεταξύ των καλεσμένων και των τελευταίων κομματιών.

Αυτή η σχέση είναι μία παρεξήγηση. Σε θέλω και με θέλεις, ένα πράμα, αλλά δε ξέρω πως να στο πω.
"...θέλω να σε φάω τελευταίο τυροπιτάκι, μου αρέσεις, φαίνεσαι να είσαι εξίσου τόσο νόστιμος όσο ο συγχωρεμένος σου εξάδερφος! Αλλά με κοιτάει κι αυτή η θεία Ευτυχία... Δηλαδή, εσένα κοιτάει...και ξέρω ότι σκέφτεται όπως κι εγώ. Αν μπορούσες να διαλέξεις, θα ερχόσουν σίγουρα σε μένα. Σε μένα θα νιώσεις τη ζεστασιά που θυμίζει τη θαλπωρή του φούρνου που σε γέννησε. Κι άλλωστε σε μένα κατέληξαν τα περισσότερα μέλη της οικογένειάς σου. Θα είναι σαν να μην χωριστήκατε ποτέ..."

Και περιμένει το τυροπιτάκι. 

Όποιος ντρέπεται, μένει επίσης νυστικός! 

Είτε είμαστε καλεσμένοι σε γενέθλια, είτε για φαγητό στα πεθερικά (τον πρώτο καιρό, γιατί μετά αφού πέσουν τα προσχήματα, του δίνεις και καταλαβαίνει!), όλοι το παίζουμε των ζαρζαβατικών και το ρίχνουμε στη σαλάτα. Γιατί κι ο νοικοκύρης για να μη σε προσβάλει ότι τρως τον άμπακο κάθε φορά, σου βάζει μικρή εώς μέτρια μερίδα. Και μετά έχει το θράσος να σε ρωτήσει "Μήπως θέλεις κι άλλο;;;;" Κι εσύ ΝΤΡΕΠΕΣΑΙ να πεις "Ω ναι, θα την τσάκιζα ακόμη μια μερίδα κατσικάτσι, αφού για μένα το 'κανες, αλλιώς τι με ρώτησες να σου πω πιο είναι το αγαπημένο μου φαγητό για να το φτιάξεις!;!;!;" 

Όποιος πει ότι δεν έχει βρεθεί σ' αυτή τη κατάσταση, είναι μεγάλος ψεύτης!!!

Εγώ από τότε που το πήρα χαμπάρι το παιχνιδάκι με το κομμάτι της ντροπής άλλαξα τακτική...
Εκμεταλεύομαι την ντροπή των άλλων για πάρτυ μου και ρωτώ για το τελευταίο κομμάτι...
"Το θέλει κανείς;;;"
ΧΑΑΑΑΧΑΑΑ! Κανένας δε θα τολμήσει από ντροπή και μόνο να πει ΝΑΙ, ΕΓΩ!

Οπότε το παίρνω κι έχω και καθαρή συνείδηση!!! ΑΜΕ!
γλουπ...και κάτω και μ' αυτό! :-)


ΥΓ: Παρόλες τις γευστικές μου ιστορίες και το σιμιγδαλένιο χαλβά που έχω στο ψυγείο (είναι για μια επίσκεψη καλέ, να μην νομίζεις...), έχω καταφέρει κι έχω χάσει κάτι παραπάνω από 1,5 κιλό.
Ακόμη 3-5 κιλάκια θα ταν ιδανικό. Θα σας κρατάω ενήμερους γι αυτήν την υπεράνθρωπη προσπάθεια....